Ik heb een van mijn beste vrienden verwaarloosd de laatste tijd.
Zelfs zo erg dat ie bijna niet meer in zicht was als zodanig.
Mijn oudste, trouwste, loyaalste en altijd aanwezige vriend,
die er altijd is als ik eraan denk hem weer uit de kast te halen.
Zonder wie het leven kaal en eenzaam is, zonder kleur en smaak.
Maar ik vergeet zo vaak hem zo te benoemen.
Ik vergeet vaak dat hij mijn beste vriend is.
Ik vergeet vaak dat hij als enige bij machte is mijn wereld kleur te geven,
als de wereld donker en koud dreigt te worden.
Ik vergeet vaak dat ik mijn beste vriend al heb ontmoet,
omdat ik zo graag zo'n vriend ook in de mensenwereld zou willen...
Omdat ik niet weet hoe ik mijn vriend moet noemen.....
inspiratie, kunst, mijn bron, fantasie, mijn geheime wereld
Ik weet alleen dat je me heel dierbaar bent en zonder jou de wereld een kale levenloze woestenij is.
Dank je wel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten