zondag 30 augustus 2015

een rommeltje

























Ik heb er een rommeltje van gemaakt.
Blijkbaar.
Als je mijn buik moet geloven.
Rotaties rond assen, dingen die aan elkaar blijven plakken en een gevulde zakje dat ergens zit waar het niet moet.
Pijn. Heel veel pijn tot gevolg.
En nu na een flinke stofzuiger door mijn buik en twee hechtingen rijker in de war, verdrietig, onzeker.
Wat heb ik fout gedaan?
Waar heb ik niet naar geluisterd?
Waren er eerdere signalen?

Maar dit rommeltje levert ook hele waardevolle inzichten op.
Ik heb de liefste man van de hele wereld. Hij is en was er voor mij. Hij heeft me gesleept door de donkerste dagen en hij hield mijn hand vast toen ik alles weg lachte. En dat is het mooiste wat ik ooit heb gekregen.
Ik ben omringd door lieve stralende, steunende en zorgzame mensen.
Ik ben nooit alleen.
Het leven is zo kort en zo fragiel verpest het niet met nare zwarte gedachten. Want voor je het weet leef je dat leven uit je gedachten.

Weg met de draken die verslagen moeten worden en kom binnen zorgeloosheid, madeliefjes, huppelende meisjes en stralende jongetjes.
Onder vallende sterren en regenbogen wens ik mijn verdere leven te leven.