nieuwe woorden

Het was een goede week.
Ik heb twee nieuwe woorden gevonden.
Woorden die precies, helemaal precies, mijn gevoel of waar ik me op dit moment bevindt duiden.

Het eerste woord is "verloren".

Ik voel me verloren. Verloren als in de betekenis 'lost in space'.
En met dat woord zie ik mezelf dwalen door de ruimte.
Geen onder, geen boven, geen zwaartekracht.
Zwevend in de duisternis met soms een toevallige passant die me even vast houdt en dan weer door gaat aan zijn of haar baan door de ruimte.
Ik ben uit mijn normale baan rond de aarde geschoten.

Het tweede woord is "stabiliseren".
Dit woord heb ik van mijn fysiotherapeut gekregen.
Het gaat allemaal om mobiliseren en dat stabiliseren.
Ik moet stabiel gebracht worden, want als ik weer stabiel ben kan ik weer .... tja wat kan ik dan weer? Eigenlijk alles, maar boven alles kan ik dan een overzicht krijgen van wat er nu aan de hand is en zal ik me ook minder verloren voelen.
 Waarschijnlijk.
En voel ik me zelfs dan nog verloren, dan kan ik beter een plan maken om me naar een betere plek te krijgen.

Een plek waar ik nut heb.
Een plek waar ik me veilig voel en dat ook ben.
Een plek in de gemeenschap.
Een plek met ritme en regelmaat.
Een plek waar ik geborgen ben.
Een gemeenschap waar ik een onmisbaar onderdeel van ben, waarin geven en nemen in balans is.
Een thuis in de samenleving

versie twee van geluk

Er bestaan soms verschillende versies waarheid.
Het ligt eraan vanuit welke hoek je iets bekijkt.

Soms lijkt iets weg te zijn, wat toch niet weg blijkt te zijn.
Zo leven zo bloggen.....
dus hier mijn eerdere versie van de blog " geluk is zo gewoon", die ik dacht kwijt te zijn..... gewoon voor de fun!

"Laat je geluk niet van anderen afhangen. Maak jezelf gelukkig..."

Nou mevrouw de Psycholoog... dat is een waarheid als een koe.
Maar in ongelukkige tijden hangt mijn gelukkige of ongelukkige gevoel toch bijna altijd samen met wat die ander(en) wel of niet doen.

 En ja Mevrouw de Psycholoog dat komt door mijn verwachtingen van hem/haar/ hen.
Maar hoe dat te veranderen????
O u zegt: " Neem een hobby..... ga  Netflix series kijken ....
Houd jezelf in ieder geval bezig!!!!
O... oke.

Ik wil een nieuwe winterjas. Dus ik ga er eentje maken ( hobby)
Ik vind weer een nieuwe serie afleveringen van "Floortje ",
waar ik echt bij weg kan dromen ( uitzending gemist is mijn versie van Netflix)
Ik kijk documentaires over gezinnen waar iemand ongeneeslijk ziek is of waar mensen zich nog naarder voelen dan dat ik me voel ( mijn manier van relativeren).
Ik neem weer mijn kalmte pilletjes in ( passiflora)
Ik ga weer een beetje mediteren ( is bij mij niet meer dan proberen stil te zitten en in en uit te ademen)

En op een dag is er dan weer stilte in mijn hoofd. Ik voel me weer mezelf.
En alles is niet meer zo erg als de dag ervoor.
Zomaar... op eens.

soms

guardian angel 

Het leven is eb en vloed.
Goede tijden worden afgewisseld door slechte tijden.
Panta rei..... alles stroomt.
Goede noch slechte tijden kan je vasthouden.
En soms bij zo'n enorme vloedgolf voelt het alsof het nooit zal ophouden.
Verdrinken in geluk noch in ongeluk is een slecht idee.
Morgen is het ALTIJD beter en anders overmorgen of volgende week, volgende maand, volgend jaar...
Soms moet je gewoon vertrouwen in eb en vloed.
En op de momenten dat je in wanhoop bent :
 "Adem in, en weer uit en weer in....
 Blijf je ene voet voor die andere zetten.
Er is altijd een volgende stap....

geluk is zo gewoon

"Je geluk moet je niet laten afhangen van anderen", zegt mijn mevrouw de Psycholoog.
"Je hebt verwachtingen van anderen", zegt ze.
"Je hebt alleen controle over je eigen gedrag", zegt ze ook.

PIIIEP! zegt mijn hoofd na deze drie zinnetjes.
Het klinkt zo simpel en zo waar, maar ik kan en wil er niet aan,
want als ik dat doe...... dan voelt het leven zo leeg.

"Ja, dat klopt ",zegt ze daarop.
En haar oplossing?
Neem een hobby!
Ga series kijken!
Iets......maar hou jezelf bezig!
Hou van jezelf! En laat lossssssss.......

Oke......?! Dus:

Ik ga mijn eigen winterjas maken.
Ik kijk een nieuwe serie afleveringen van "Floortje ".
Ik zit een beetje stil en adem in en uit (mediteren)
En (mijn eigen inbreng) ik neem 's morgens en 's avonds een pilletje Passiflora.

En zowaar.... een week later...
Is er stilte in mijn hoofd en rust in mijn hart.
Alles voelt minder erg.
Minder bedreigend en onoplosbaar.
Alles is eigenlijk best leuk!

vriendschap

In een oud notitie boekje uit de tijd toen ik Flikken Maastricht deed kwam ik een stukje over vriendschap tegen. Geen idee van wie het is, maar het had zo van mijn hand kunnen zijn.

Vriendschap betekent dat ik van je hou
en dat ik mijn hart met je deel.
Vriendschap is dat ik luister als je iets vertelt
en dat ik eenvoudigweg geniet van je aanwezigheid.
Vriendschap is dat ik je vrijlaat in wat je doet
en dat ik je steun in de pijn die het leven met zich mee brengt.
Vriendschap is ook samen de slappe lach hebben
en uithangen op het strand totdat de zon ondergaat.
Er is niets mooiers dan vrienden.

Oeps... vrij laten....
Hoe laat ik vrij en blijf ik betrokken?
Hoe ben jij vrij en blijf je betrokken?

geloof in stilte

Stilte.
Een enorme overweldigende enorme.... stilte.
Doodse stilte.
Een niet eindigende stilte.
Een stilte die ik al twee maanden met man en macht probeer te verjagen.
Met tranen, met boosheid, met een verbeten glimlach.
En ze blijft. Ze verplettert mij tussen haar neus en lippen.
Moeiteloos.
Achteloos.
Begriploos drukt ze mij aan haar boezem.
IK KAN DIT NIET...
Ze stilt mijn dromen, mijn verlangens, mijn ideeen over toekomst.
Ze vult me met angst.
Angst dat deze stilte nooit meer voorbij zal gaan.
Dat ik mij voor altijd zo blijf voelen.
Zo... doelloos.... willoos.... droomloos... uitzichtloos.
Vruchtloos dat is hoe ik me voel.
 Lelijk.

En dan lees ik ergens;
Geloof vooral in je dromen en niet in je bedenkingen die je daarbij hebt.
Geloof in je hart.

Stilte als ik je dan niet kan verjagen wil je dan mijn vriend zijn en zou je me dan weer dromen willen geven? Een doel, een wil, een uitzicht van vruchtbaarheid en schoonheid? Dan geef ik je mijn tijd, liefde, aandacht en geloof uit de grond van mijn hart.

Te lang op de bank

Bijna alles

Ik kan lezen, film kijken, schrijven, wandelen, winkelen, eten koken, douchen, slapen, kletsen, koffietje drinken, piekeren, peinzen, huilen, lachen, de was ophangen, een boodschap halen, me aankleden, vetersstrikken, hoesten, niezen.
Ik kan al zoveel meer dan 6 weken geleden, toen me van de bank naar bed en weer terug bewegen mijn
hele wereld was.

Toch niets

Ik kan alleen alles nog niet zo snel.
En laat DAT nou net de sleutel zijn tot normaal functioneren in onze maatschappij.
En laat werken ook nou net zijn waar iedereen druk mee is.

Snelheid

Hoe ver je buiten de maatschappij staat als je in snelheid niet mee komt, heb ik de afgelopen weken gemerkt. Heeeeeel ver.....
Pijnlijk vond ik dat.

Werk

En bovendien ondervind ik hoe alleen ik leef in mijn eigen leven zonder werk.
Ook pijnlijk.
Mijn familie, mijn vriend, een paar vriendinnen en dat is het.
De rest drijft steeds verder van mij vandaan. 
Het is niet uit te leggen dat er zoveel tijd over is en dat die 'rest' zo gevoeld en gemist wordt.

Eiland

Een week is voor mij een eeuwigheid.
Ik voel me een eiland.
Ik ben niet gemaakt om een eiland te zijn.
Ik hou van mensen. Ik heb contact nodig als adem.
Ik ben zo blij met mijn dierbaren dichtbij.
Maar mijn hart bloed.
Ik snak naar diegene die het te druk hebben.
Ik voel me een ondankbaar wicht.
Ik heb hoge verwachtingen van alles. Van iedereen.
Ik ben een vampier die vers bloed nodig heeft.

Aan de Seine

titel: home sweet home '12

Tijdens de afgelopen weken van herstel en niets kunnen en mogen doen ben ik op vele plekken op de wereld geweest.
Ik ben in Engeland geweest met Sarah Challis, op kleine en grote eilandjes van Griekenland met oa Victoria Hislop. Ik heb gewoond in een groot tochtig huis in Seatle en heb gevaren naar Antartica met Maria Semple. En ik ben met een boekenapotheek van Parijs naar Le Sud en heb gelogeerd aan zee.
Het prachtige boek van Nina George "De boekenapotheek aan de Seine", wat me eerst veels te literair leek, heeft mij troost en warmte en magie gegeven.
Pareltjes van wijsheid.

Want boeken kunnen en mogen troost bieden. Soms is het goed om te huilen, want anders verdrink je in je ongehuilde tranen. Je kan wel degelijk ondergaan in tranen die je binnenhoudt.
Deze boekenapotheek is er om gevoelens te behandelen die niet als lijden worden erkent en die nooit door artsen worden gediagnosteerd. Gevoelens die te klein en te ongrijpbaar zijn om interessant te zijn voor therapeuten, zoals......
Het besef dat je geen heel leven meer hebt om je plek te vinden.
Het gevoel dat de zomer weer ten einde is gelopen.
De lichte droefenis over een vriendschap die toch niet dieper wordt, waardoor je verder moet zoeken naar een zielsverwant voor het leven.
De doden die wij ooit lief hadden, hebben we voor altijd lief. Hun gemis verjaart nooit.

Ik wil ook over het water naar het zuiden reizen om antwoord te krijgen op mijn dromen te krijgen en mezelf te hervinden.

Mijn zes weken bank en bed waren mijn tocht naar het zuiden. Ik ben mezelf onderweg kwijt geraakt. Door liefde. Door heimwee. Door angst.
Nu zou ik heel graag willen luisteren naar de zee en begrijpen dat lachen en huilen precies hetzelfde klinken. Ik wil mezelf weer vinden. Ik weet dat mijn ziel zo af en toe moet huilen om gelukkig te zijn. Maar ondanks het gehuil voelt mijn ziel zich verloren.
Verloren in de afstand tussen mij op mijn bank en de snelle wereld eromheen, die maar jaagt en jaagt.
Ga ik daar ooit weer deel van uitmaken en wil ik daar wel weer deel van uitmaken.
Wat wil ik?

door Friso Pas

steun

Een steuntje in de rug is fijn. O zo fijn. En soms o zo belangrijk.
Mijn deelname aan de zomersalon van Pulchri ( nu nog tot 23 september te zien in Den Haag aan het Lange Voorhout) was zo'n steun in de rug.
Twee hele lieve mensen die mijn werk alweer zo'n jaar of 5 volgen en kopen mochten kunstenaars voor dragen voor deze expositie.
Dus daar te midden vele grote namen hang ik met vier werkjes.
Zomaar...
Dus toch maar weer doorgaan?

een rommeltje

Ik heb er een rommeltje van gemaakt.
Blijkbaar.
Als je mijn buik moet geloven.
Rotaties rond assen, dingen die aan elkaar blijven plakken en een gevulde zakje dat ergens zit waar het niet moet.
Pijn. Heel veel pijn tot gevolg.
En nu na een flinke stofzuiger door mijn buik en twee hechtingen rijker in de war, verdrietig, onzeker.
Wat heb ik fout gedaan?
Waar heb ik niet naar geluisterd?
Waren er eerdere signalen?

Maar dit rommeltje levert ook hele waardevolle inzichten op.
Ik heb de liefste man van de hele wereld. Hij is en was er voor mij. Hij heeft me gesleept door de donkerste dagen en hij hield mijn hand vast toen ik alles weg lachte. En dat is het mooiste wat ik ooit heb gekregen.
Ik ben omringd door lieve stralende, steunende en zorgzame mensen.
Ik ben nooit alleen.
Het leven is zo kort en zo fragiel verpest het niet met nare zwarte gedachten. Want voor je het weet leef je dat leven uit je gedachten.

Weg met de draken die verslagen moeten worden en kom binnen zorgeloosheid, madeliefjes, huppelende meisjes en stralende jongetjes.
Onder vallende sterren en regenbogen wens ik mijn verdere leven te leven.

nieuwe expo

Ik heb goed en slecht nieuws.

Het goede nieuws is dat ik ga deelnemen aan een expositie in Leiden.
Het is een zomer expositie met als titel "Schetsen uit de map" in Sidac Studio .
Deze galerie is in Leiden aan de Hoge Woerd 77.
En mijn werk zal te zien zijn van 5 tot en met 26 juli 2015
op vrijdag, zaterdag en zondag van 14.00- 17.00 u.

Het slechte nieuws is dat mijn website vrij plotseling is overleden.
Ik ga hierom vandaag even rouwen en me daarna beraden wat te doen.

een van de nieuwe tekeningen voor de expo
titel: meisjes van zeven

Spring

De eerste slipper- dag is al weer een feit. 

Tijd dus voor een grote schoonmaak. 

In mijn huis, wat een rommelkont ben ik....

In mijn hoofd, spijkers met koppen slaan, lijstjes afwerken.

Dromen van nieuwe wegen en ze zo dichterbij brengen en ze dan ook inslaan.

Een bezem door mijn angsten en zorgen.

Opruimen!!!!

Ik wil kleur. 

Ik wil meer wortels om me aan vast te houden. 

Stabiliteit, balans, rust op een aantal vlakken van mijn leven, 

zodat ik weer enigszins een gevoel van controle kan hebben  

zonder rigide te zijn in mijn dagelijkse leven.

 

weer aan 't werk

Vlinders en portretten.
Niets zo verslavend om iemand op papier proberen te vatten.
Wanneer lijkt een tekening en wanneer is het het niet....
Waar ligt het aan...
En wanneer is een portret af en wanneer nog net niet.....
Heel fijn om te doen. Beetje zoiets als je huis een grote schoonmaak beurt geven als er troep in je hoofd is.
In dit geval voorkomt het troep in mijn hoofd. Het zet weer wat creatieve energie aan en dat gevoel is hemels, na maaanden niets doen.

dromen

"Als we de moed hebben om te dromen zijn we tot buitengewone schoonheid in staat"
was een zin die ik vandaag las en die me aansprak.
 Hij zei tegen me: " Tanja... waar is jouw moed gebleven om je dromen te volgen?
 Wat heb je in godsnaam met je dromen uitgespookt?
Weet je jouw dromen nog?
En wat is er van hen terecht gekomen?

Dromen..... ach..... wat koop je ervoor?
Ik voel me gedesillusioneerd.
Ik heb altijd gedacht dat als je iets doet met heel je hart en ziel er vanzelf iets moois ontstaat. Dat dat altijd tot iets leidt.
En nu weet ik het zo net niet meer.
Zoals iemand ooit aan mij vroeg: " Je zegt steeds: "Ik haaaaaaat.... " weet je ook wat je leuk vindt? en ik daar eigenlijk geen antwoord op wist.
Ik weet wel wat ik niet wil, maar wat wel..... geen idee.

Waar droom ik van?
Misschien zijn mijn dromen wel heel erg triviaal.

Heel veel geld verdienen met wat ik kan. Tekenen, schilderen, aankleden, strijken.
En dat al dat werk als vanzelf naar mij toekomt.
Dat alles stroomt. Dat aan al mijn verwachtingen wordt voldaan.
Dat ik met mijn volle hart niet steeds weer in mijn eigen handen sta.

what if

je vriend heeft een ex
je vriend heeft met die ex twee kinderen
je vriend wil dat je deel van dit alles gaat zijn
zijn ex wil dit niet
je vriend en zijn ex zijn boos op elkaar
je vriend en zijn ex kunnen niet met elkaar communiceren
je vriend en zijn ex maken over alles ruzie
zijn ex vindt dat zij 7 dagen in de week 24 uur per dag moeder is van de twee kinderen
zij vindt dat zij iets te zeggen heeft over je gedrag in het huis van haar ex als haar kinderen daar zijn
zij zegt je wat te doen en wat niet te doen
af en toe lopen de ruzies tussen je vriend en zijn ex hoog op
zij slaat hem
hij heeft bloed
ze gooit dingen kapot
ze dreigt met zijn overlijden
ze dreigt dat je bang mag zijn want ze weet jouw adres

de jeugdzorg komt en gaat

niets verandert
iedere week wordt de situatie ietsjes grimmiger, boosaardiger
je ex leeft met angst iedere dag
het is nooit uit zijn hoofd

je vrienden vinden van alles
ze vinden dat als je ex niets doet hij de rest van zijn leven in gijzeling leeft
ze vinden dat je het van je af moet praten
ze vinden dat het niet jouw situatie is
ze vinden dat we allen hulp nodig hebben
ze vinden dat ik jeugdzorg moet bellen
ze vinden dat de twee kinderen beschadigd zijn

zucht, diepe zucht....

een nieuw jaar

Een schoon nieuw jaar is begonnen.
Mijn huis is schoon en opgeruimd.
Mijn atelier staat klaar om nieuwe avonturen aan te gaan.
Dit jaar, 2015, ga ik weer schrijven.
Schrijven en tekenen.
Een boek(je)?
En Ik wil graag groter gaan schilderen.
Naar de werkelijkheid vermengt met fantasie.
Portretten?
En ik zou graag ver op vakantie willen. Reizen maken.
En ik wil graag meer inkomsten. Ik wil veel inkomsten. Iedere maand weer.
Ruim voldoende om goed van te leven en dan nog over te hebben.
Ik wil dat energie stroomt. Precies goed. In balans.
Zodat ik me alleen maar bezig hoeft te houden met grote maten van geluk.

en dit is geluk...