zaterdag 25 oktober 2014

goed



















Het is herfst. Het regent en als de zon schijnt is het licht ongelooflijk prachtig, alsof God zelf een schijnwerper heeft aangezet. De spreeuwen doen hun rondjes om het einde van de dag in te luiden voor ze onder luid gekwetter zich met zijn allen in een boom zetten.
Dat geluid... dat geluid als ze in die boom zitten is onbeschrijfbaar prachtig. Het voelt alsof al mijn dierbaren zich om mij heen aan de keukentafel zetten, mijn oma, Lucia, omi, Muriel, iedereen die ik zelfs nu nog, na al die jaren, af en toe mis. Dat al die mensen zich om mij  heen verzamelen in mijn keuken en dat we weer zijn zoals het altijd was. We gaan door waar we gebleven waren. Moeiteloos met elkaar kletsend over niets en alles.
Meestal als ik de spreeuwen hun kunstje zie doen zet ik mijn keukenraam even open, zelfs als het regent en koud is en zittend op mijn keukenbank wacht ik dan het moment af.
Dat moment. Dat geluid.
En dan voel ik dat het leven gewoon goed is.

donderdag 2 oktober 2014

na regen

























Ze zeggen:" Na regen komt zonneschijn".
In dit geval was het meer dat de regentijd aanbrak na mijn kleine zonnige tekeningen.
Midden in weer en wind opeens.
Gekte om mij heen.
Onrust in mij.
Troebel water.

Wat is waarheid?
Wat is echt?
Wat vind ik?
En dit dan per seconde anders.
Wat goed leek, is plots zwart, inkt zwart. Wat mooi en onschuldig, vies.
Verwarring en pijn in mijn buik en hart.
En het enige dat ik kon denken was: " IK WIL RUST".

En rust is er weer.
Heel raar.
Hoe plots de storm opstak, zo plots ging hij ook weer liggen.

Wijze lessen geleerd, zoals.....
Ik mag gewoon in de schaduw blijven.
Als iemand iets over de tafel naar mij toe schuift, mag ik het gewoon terugschuiven als ik er niets mee kan.
Ik ben niet gek, maar als je een beetje tegen me aan blijft praten geloof ik het vanzelf.
En nu weer lekker een beetje in mijn atelier werken. Ik heb het verdient!

woensdag 3 september 2014

weer nieuwe kleine zomer tekeningen





En er zijn weer nieuwe kleine tekeningen klaar.
Van madeliefjes, zomerweiden, eindeloos doelloos relaxen, 
samen, regenbogen, vallende sterren en roodborstjes.
Kortom kleine tekenen van geluk.
En... er zijn er meer...







woensdag 20 augustus 2014

waaien

























De wind waait.
Het lijkt alsof de herfst is begonnen,
maar niets is minder waar.
De wind houdt grote opruiming.
Hij dwingt je los te laten wat niet langer nodig is
en zo ruimte te maken voor de dingen die je wilt.
Zodat die kunnen instromen,
zoals de lucht in je longen als je lang je adem hebt ingehouden.
Niet fijn, maar wel nodig eens in de zoveel tijd.
Blijkbaar nu.
Serieuze wind gaat altijd gepaard met ruzie, verdriet en tranen.
Oude dingen laten zich niet zonder slag of stoot loslaten.
Na dat loslaten kan er nog best een staartje zomer komen.
Zo'n prachtige indian Summer bijvoorbeeld.
Dat maakt al dit dan toch weer de moeite waard.







maandag 4 augustus 2014

power



















Een nieuw armbandje omgedaan.
Een heel klein pistooltje.
Om mezelf eraan te herinneren iedere dag dat ik mijn wil moet inzetten.
Om mijn weg te lopen, rechtdoor te blijven gaan ook als de wind even tegenzit en gefocused te blijven.
Al weet ik niet altijd precies wat ik wel wil, ik weet heel heel goed wat ik niet wil. Laat ik dat dan ook achter me laten en niet in die vorm met me mee blijven dragen.
Het is goed om in harmonie, liefde en acceptatie te leven met wat is en daar dankbaar voor te zijn, maar op mijn weg heeft het niet zoveel zin om eindeloos op rotondes rondjes te blijven rijden twijfelend welke afslag te nemen dankbaar voor de twijfel en cirkel na cirkel.
Beter een afslag te kiezen en later een juwie te maken.
Maar kiezen...... OEOEOEOEOE...eng!
Pistooltje zegt: "Beslis! Iets."

donderdag 24 juli 2014

groeien






bruiloft jo en rens




Soms gaat groeien bij mij niet precies in de richting die ik wil. En dat is heel frustrerend.
Ik wil groei in mijn financieen en die tak blijft ternauwernood in leven.
Mijn wil tot niet meer in het rood duiken werp zijn vruchten af, maar ik wil meer.
Ik wil groei EN bloei. Ik denk dat het feit dat ik niet precies weet hoe en waarin en waarmee helpt om mijn wil heerlijk te dwarsbomen.
Mijn wil in groter groeien als mens, deel te worden van een groter geheel, bloeien in de liefde daarintegen groeit onstuimig, rijk en geeft veel voldoening. Het is zoals ik al dacht een tak die ik lang gemist heb en die nodig is in het geheel om me gelukkig te voelen.

Om ook in materieel opzicht rijk te zijn ben ik weer druk aan het zaaien.
Ik ben met mijn kaarten langs winkels geweest.
Met als oogst: 1 geinteresseerde winkel en twee namen van agenten.
Ik hoop binnenkort met iemand te gaan brainstormen over mijn werk.
 Ik ga een paar gesprekken hebben over styling workshops voor scholen met mensen die verstand hebben van onderwijs en lesgeven.
Ik heb een lijst met stylistes en bureau's gemaakt, die ik wil benaderen of ik niet voor hen kan werken en dan vooral op de set. Commercials.

En zo blijft er steeds weer een volgende stap van dingen die ik kan doen.
Gelukkig geen tijd om in een gat te vallen na  de super geslaagde bruiloft van Johan en Renske

zondag 13 juli 2014

ei
















Ik verlang ernaar dat mijn ei uitgebroed is.
Ik ben wel een beetje klaar met broeden.

Raar is dat deze uitdrukking" Ik ben er klaar mee".
Wat zeg je dan eigenlijk?
Wel... dat iets klaar is, afgerond en op eigen benen kan staan....
Maar vaak als je dat zegt, is iets nog helemaal niet afgerond. Misschien wel net niet, maar toch...
Een ei dat je half uitbroedt zal nooit iets levends voortbrengen.
Meer dan alles zeg je op zo'n moment : " Ik heb er geen zin meer in, ik verveel me/ ik ben het vertrouwen verloren, ik heb zin in iets anders, ik ben bang."
Het is het kind in je wat direct, nu, resultaat wil zien.
En wat is er mis mee om soms kind te zijn en even geen geduld te hebben.....?

Dat is waar ik nu zit...

En dus haal ik af en toe maar weer even heel, heel diep adem.
Die laatste loodjes, die vind ik, als van ouds zo ongelofelijk zwaar. Ik ben bijna in staat om nu rechtsomkeert te maken. De twijfel slaat toe. Ben ik wel op de juiste weg? Ga ik ooit mijn doel bereiken? Is het al dit waard?

Ooit kwam ik erachter dat als ik ergens naar toe reis, ik, vlak voor ik er aankom, in staat ben om om te keren, denkende dat ik ergens de verkeerde afslag heb genomen, want ja die richtingaanwijzer had er al lang moeten staan... Ik word onzeker, vind de hele reis een heel slecht plan en wil alleen maar terug naar huis. Veilig.

En juist op dat moment moet ik vertrouwen hebben en nog net even doorzetten.

En dat is wat ik nu ga doen. Tanden op elkaar, neus richting de zon en nog even door.

zondag 1 juni 2014

op de markt


























Gisteren op de kunstmarkt in Arnhem gestaan.
Wat een gekneuter!
Prachtige plek a la Monmartre.
Prachtig weer.
Leuke gesprekken.
Wat trekt mijn werk een leuke, bijzondere, vriendelijke en lieve mensen aan.
Maar wat een GEKNEUTER!
Dit is niet wat ik wil.
Ik wil groot, groter, grootst.
Ik wil mijn kaarten wereldwijd.
Ik wil gepubliceerd worden door een grote uitgeverij.
Ik wil rijk worden van mijn ART.
Ik wil de wereld overvliegen en dat met gemak kunnen betalen.
Ik wil meer!!!!
HUPS HUPS HUPS

maandag 19 mei 2014

hondsdagen


















Ze zijn er weer de laatste dagen voor ik verjaar.
Storm, regen, onweer, zon, hitte.... kortom onrust.
Al dagen alle tijd om in mijn atelier te werken en ik vind mezelf iedere dag terug al shoppend in de stad. Nu heb ik ook wel een aantal shop klussen voor de boeg. Dus het is te verkopen aan mezelf... maar toch....
Het komt er op neer dat ik gewoon geen zin heb om nieuw werk te maken.
Kaarten maken voor de Kunstmarkt 31 mei in Arnhem... ok, visitekaartjes bedenken, a la.
Beetje kleuren, plakken, knippen, in celufaantjes steken, dat gaat allemaal nog wel.
Gewoon praktisch.
Maar naar binnen keren en voelen, NEEEEEEE!
Zelfs niet om te schrijven.
Ik wil even niet.
IK ben op vakantie en hopelijk is die na de 21ste weer voorbij.
I cross my fingers.

zondag 4 mei 2014

geluk




















Wat als je het leven leeft vol vertrouwen dat het altijd goed is?
Wat als je het leven leeft op je dapperst en moedigst?
Wat als je van het leven durft te vragen precies wat je wilt?
En wat als het leven je precies dat geeft?
En dat je dan verder moet kijken en moet gaan durven dromen en die dromen durven vragen?
Wat dan?
Waar eindig je dan?

donderdag 24 april 2014

snel



















O, wat gaat de tijd snel!
Werk.... Concerten wisselen zich  af met blogs en kledingadviezen weven zich daar lustig doorheen. En dan nog een stylingworkshop en ook mijn atelier wens ik af en toe nog te bezoeken...
Liefde.... veel, heel veel liefde. Ik wordt erdoor omspoeld, doorspoeld en soms overspoeld.
Mijn leven is precies waar ik al jaren van droom. Ik leef mijn droom.
Deze droom in de realiteit maakt in ieder geval een ernstig gevoel van gebrek aan tijd bij mij los.
Na een eindeloze tijd van enkel genieten moet ik nu weer aan het werk en alle stukjes naadloos laten passen.
Mijn droom verder perfectioneren zo wil ik het noemen

vrijdag 28 maart 2014

en rouw

























Dat is wel raar....
Ik vond het vorige week al zo vreemd dat ik door dat stukje over liefde en rouw was gegrepen. Er was niets om over te rouwen in mijn leven op dat moment.
Maar blijkbaar hing het al wel in de lucht.
Afgelopen donderdag de moeder van een vriendin begraven.
Heel plots uit eigen keuze was zij weg gegaan.

En, o, wat had en heb ik een bewondering voor die vriendin van mij...
Hoe ze daar stond, als een prachtige exotische bloem in fel geel en turquoois.
Alle knuffels open ontvangend van familie en dierbaren.
Intens verdrietig, maar o zo vastbesloten om van deze dag een mooie dag te maken.
En een mooie dag is het geworden!

Dit is hoe ik ( ooit, over bv 40 jaar, na een heel rijk en gelukkig leven met mijn lief) zou willen dat mijn vrienden en familie mij te rusten zullen brengen.
In kleur. Met een lach, met een traan. Steun zoekend bij elkaar. Liefde gevend aan elkaar.
En zo mijn liefde en leven doorgevend.
In kanarie geel, fuchsia, lentegroen, turquoois......

vrijdag 21 maart 2014

over liefde

























Op advies van Maya een mooi boek aan het lezen van Bridget Asher getiteld 'Liefde is lavendel blauw'.
Een heerlijk feel good verhaal met af en toe prachtige one-liners.
Zoals deze:
"... Ze zeggen dat het een geschenk is als iemand van je houdt, maar ik zie het anders. Het mooiste geschenk is juist als jij iemand hebt om van te houden...... Iemand liefhebben is het allermooiste...."
En deze:
".... Het voelt alsof ik in een delirium ben en alle scherpe randjes verdwijnen en alleen jij blijft over. Jij bent de ether en alle elementen in de kamer vallen uiteen en lossen op, tot ik oog in oog sta met ware liefde, met liefde voor jou. Ik kan nauwelijks geloven dat ik jou gevonden heb, en jij mij..... Het is een wonder....."
En " Liefde is eindeloos. Rouwen kan aanleiding zijn tot liefde. Liefde kan leiden tot rouw. Rouwen is een omgekeerde liefdesgeschiedenis en in elke liefdesgeschiedenis zitten veel liefdes verborgen. Als een sneeuwbol..."
En om af te sluiten een gedachte van mijzelf:
".... het leven is mooi.."

donderdag 6 maart 2014

blij



















Dit is de tekening bij de laatste blog voor Little Green Dress
getiteld " Ik hou van".
Het was zo ontzettend leuk om dit hilarische tafereel te tekenen.
Het is ook zo raar om te zien dat de mannen ook echt hun karakter tonen
en relaties met elkaar onderling aangingen terwijl ik ze aan het creeeren was.
Ik tekende, maar ik had weinig in te brengen over hoe leuk zij het hadden.
Vooral Jo & Jo zijn dikke maatjes op de tekening geworden en als ik al niet blij was
maakt dat mij blij.

Maar weet je.. heel heel voorzichtig durf ik te zeggen dat ik niet alleen blij ben,
maar ook gelukkig.
Ik durf te zeggen dat het gewoon goed is.
Mijn leven is precies goed en daar geniet ik iedere minuut van.

woensdag 26 februari 2014

aan mezelf om nooit meer te vergeten



















Als iemand wild om zich heen slaat, schreeuwt, gilt, me wegduwt en weer naar zich toe trekt. Again and again and again.
Als iemand zegt niets te zeggen te hebben, moe te zijn, lijkt mijn verhalen niet te willen horen en zelf niet meer belt en ik denk iemand met rust te moeten laten....
Dan bevindt die persoon zich in een wervelstorm.
Een gezonde natuurlijke reactie is dan...." Maken dat ik weg komt van hier.... ONHEIL!!!!!"
En dan.. juist dan.... zet een stap naar voren... en nog een en nog een, net zolang tot je in het oog van die storm komt.
Grijp de  hand van je geliefde (familie, vriend of passant) en laat niet los tot de storm voorbij is.



vrijdag 14 februari 2014

ruimte en kleur bekennen



















En dit was 'm dan weer... de week stilte.... niets in de agenda....., na weken van goed georganiseerd zijn, hard werken, veel, druk, praten, kletsen en babbelen.
Deze week joeg me zo'n angst aan van te voren. Bang om weer eens in dat diepe gat te vallen. Terug naar de eenzaamheid van ik en de bank. Nergens zin in. Niets leuk....
Blij blij met die paar uurtjes werk aan het einde van de week bij Postnl.
En weet je wat?
De week is omgevlogen.
Met een lente- gevoel in mijn hart en een geweldig biebboekje over kleur, binnenhuisstyling en hoe kleuren te combineren werd ik gedreven tot een grote schoonmaak van mijn huisje.
Alles van zijn plek, stofzuigen, dweilen. En dan alles leeg laten. Grote lege witte muren kijken me nu aan. Een lege witte tafel, een strakke wit/turquoise bank.
Eindelijk het kapotte stuk zeil uit de gang weg. Spijkertjes uit de vloer getrokken. Op naar een nieuwe vloer in de hal. Nieuwe kleur in de keuken misschien?
Ruimte en kleur bekennen dat is het thema van de week is geworden.
Tijd vrij maken om in te kunnen zien wat ik doe in tijden van pijn, stress en vermoeidheid. Confronterend.
Ik had me al gerealiseerd dat ik me terugtrek in mezelf in die tijden en dat het dan voelt dat iedereen me in de steek heeft gelaten. Dat ik helemaal alleen ben op de wereld... Iedereen zo ver weg.
Het kan zijn dat ik dat ook doe, maar eerder dan zelf achteruit te wandelen, laat ik anderen terug deinzen of in ieder geval een paar stappen terug doen.
Ik ga roepen, schreeuwen, mijn stem verheffen in slechte tijden. En in plaats dat ik dan aandacht krijg, nemen mensen afstand..... Okay????!!!
Dus wat ik altijd heb gevoeld is gewoon waar. Er is wel iets wat ik daar zelf in doe, maar wat ik dacht, nl dat ik zelf die eenzaamheid opzocht is echt niet waar. Ik weet mijn pijn, verdriet, angst en onzekerheid gewoon heel heel slecht te communiceren.
Wat een eye-opener! Maar ook... wat een Pijn! Want het was erg... en eigenlijk nog erger dan ik zelf had bedacht. Mensen hebben me horen schreeuwen en dachten dan... daar valt niet mee te praten... daar kom ik niet overheen... laat ik maar een paar stapjes terug doen... dan hoor ik haar ook nog wel...
O, jongens.... pffff
Dus tegen de tijd dat het vrijdag was, vandaag dus, was er niets in mij dat de regen in wilde naar Postnl. Lekker thuis op de bank. De tijd aan me voorbij laten gaan. Lui in alle nieuwe en hervonden ruimte genieten, dromen en niets doen
Dus dank je wel Randstad voor het verlossende telefoontje om 5 uur.
Deze week gaat officieel de boeken in als de week van niets en ruimte...
Heerlijk!!!!

vrijdag 7 februari 2014

masterclass styling





























Sabine, Gwen en Laura en ik gaven afgelopen donderdag op het Mediapark van Hilversum een workshop masterclass styling voor kinderen uit groep 6.
Geniaal!!!!
Zie het resultaat van de opdracht glitter&glamour bij de stiefzusjes van Assepoester.

woensdag 29 januari 2014

crea bea



















Ooit zei de broer van een vriendinnetje op mijn antwoord wat ik nou zo in het leven deed: "O, dus jij bent zo'n crea bea"
Op de een of andere manier klonk dat toch niet heeeel erg als een compliment.
Bij mijn illustratie van mijn nieuwste blog voor Little Green Dress hoor ik mezelf denken, heel hard:  "Lekker crea bea, Tan".
Maar toch is ie ok. Precies goed.
En ik heb 'm dus net met het stukje tekst naar Maartje Maas, eigenaar van LGD gestuurd.

Gek hoe dat soms gaat. Op de een of andere manier kon ik deze maand niets met kleding of styling bedenken. Niets wat ik vond, niets wat ik te zeggen had. Blanco.
Wel herbeleefde ik al de hele maand wat er vorig jaar met mijn mama aan de hand was.
 Het zat voor in mijn hoofd. Borstkanker en alles wat het met zich mee had bracht. Bij mij, bij haar...

Maar ja dat gaat niet over kleding....
En om nou een stukje over kledingkast advies aan iemand met nog maar 1 borst... is dat nou waar mensen bij LGD op zitten te wachten... denk het niet.

Na mijn ernstig twijfel over aanblijven als styliste bij Your Style Lab en mijn hernieuwde innerlijk drang om echt echt serieus met tekenen verder te gaan en dat gecombineerd met ons avontuur van vorig jaar....
Was er plots toch weer een stukje over mij als kledingstyliste ontstaan. Over mijn twijfels tov het vak en mijn overtuiging dat je met kledingstyling mensen kracht kan geven.
Op de valreep weer alle ingredienten netjes gemixed. Is dat misschien crea bea?

vrijdag 10 januari 2014

nieuwste tekeningen van 2014 : vol vuur

































Kleintjes vol vuur.

Veel vrouw, beetje man.
Verleidelijk, old fashion.
Kippetje on the run,
grote ogen, sproeten en regen.
Een regenboog, geluid in stilte,
een trotse intro....