Ik las van de week een zin. En toen begreep ik alles.
Ik begreep mijn verdriet. Ik begreep mijn blijdschap.
Ik begreep waar ik vandaan kwam, waar ik heen wilde en waar ik thuis ben.
Dit was de zin:
" ... Het is de grootste behoefte van een mens: de behoefte aan erkenning -
en familie is nu eenmaal een soort van bevestiging van je identiteit...."
(Regen voor de Serengeti - Connie Luyt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten